|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
SEZON 1999-99
NOWA ERA - CHICAGO BULLS PO ODEJŚCIU MICHAELA JORDANA O sezonie 1999-99 Tim Floyd Wyniki meczów W czerwcu 1998 roku, po zdobyciu szóstego mistrzostwa w ciągu ośmiu lat, drużyna chicagowskich Byków stanęła na rozdrożu. Od dawna było wiadomo, że jest to pożegnalny sezon dla Michaela Jordana. Fakt ten implikował jedno - całkowitą przebudowę zespołu. Jerry Krause, menadżer generalny Bulls - odpowiedzialny jednocześnie za operacje koszykarskie - zapowiedział całkowicie nowe podejście do przebudowy mistrzowskiego zespołu. Stwierdził (słusznie czy nie - pozostawiam to pytanie bez odpowiedzi), że nie można po zakończeniu kariery przez Michaela Jordana kontynuować dotychczasowej polityki kadrowej zespołu. Jako inicjator "nowego ładu" Jerry Krause postanowił nie występować z propozycją przedłużenia kontraktu trenera Phila Jacksona. Na jego miejsce wprowadzony został nieznany szkoleniowiec z uczelni Iowa State Tim Floyd, którego zatrudnienie 23 lipca 1998 roku na stanowisku dyrektora ds. koszykarskich było znakiem, że Phil Jackson jest już osobą niechcianą w Chicago. Wprowadzony do Chicago "nowy ład" miał polegać na pozbyciu się z drużyny najważniejszych w ostatnich latach zawodników i trenera oraz zbudowaniu całkowicie nowej drużyny na bazie draftów i transferów. Początkowo mogło się wydawać, że koncepcja może się powieźć już w 1998 roku. Bulls mieli znaczny "cap room", czyli dużo pieniędzy na płace dla ewentualnych "wolnych agentów". Jednakże po dotychczasowych dokonaniach Krause'go wydaje się, że podjęte przez niego decyzje mają na celu zaspokojenie jego własnych ambicji, a na efekty zmian trzeba będzie długo czekać. W przerwie międzysezonowej (wakacje 1998 roku) zaostrzył się konflikt między zawodnikami NBA (dokładnie NBA Players Association) a właścicielami klubów reprezentowanymi przez komisarza ligi Davida Sterna. W konflikcie tym jak łatwo się domyślić chodziło o pieniądze, a dokładnie o ich podział. Dość powiedzieć, że rozpoczęcie sezonu zostało przesunięte aż do lutego 1999 roku. W trakcie trwania wspomnianego konfliktu klubom nie można było w żaden sposób kontaktować się z zawodnikami. Dlatego też po osiągnięciu porozumienia na początku 1999 roku nastał czas podpisywania kontraktów i zmian barw klubowych. W tym czasie Bulls najpierw pozbyli się Scottie Pippena na mocy umowy sign and trade (podpisz i sprzedaj) z Houston Rockets - w zamian Bulls mieli otrzymali prawa do Roy'a Rogers'a i prawo wyboru w drugiej rundzie draftu. Na podobnych zasadach Bulls pozbyli się Luc'a Longley'a, który przeszedł do Phoenix Suns za Martin'a Muursepp'a, Mark'a Bryant'a, i Bubba Wells'a.
Z powodu lockout'u sezon rozpoczął się dopiero z początkiem lutego 1999 roku. Chicago Bulls rozpoczęli go w niezmiernie przebudowanym składzie i z nowym trenerem (w międzyczasie Tim Floyd został mianowany na stanowisko trenera drużyny). Zmiany te (co tu dużo ukrywać - znaczne osłabienie drużyny) odbiły się niekorzystnie na wynikach osiąganych przez Byki. Z 50 meczów sezonu zasadniczego udało się wygrać 13, co i tak było niezłym wynikiem..... jeszczez przed rozpoczęciem sezonu niewiele osób wierzyło w "wyjście z dziesiątki". Ostatecznie skład Chicago Bulls i statystyki w sezonie 1999 przedstawiały się następująco:
Oczywiście z 13 wygranymi Bykom nie udało się awansować do playoffs. Jednakże końcówka sezonu stała się dla kibiców drużyny emocjonująca ze względu na draft. Mając 25% szans w losowaniu pierwszego wyboru w drafcie do Bulls uśmiechnęło się szczęście, które Jerry Krause wykorzystał wybierając z numerem jeden Elton'a Brand'a - silnego skrzydłowego z Uniwersytetu Duke. Jako że Bulls dysponowali jeszcze jednym wyborem w tym drafcie (pozyskanym od Phoenix Suns), łupem Jerry'ego Krause padł Ron Artest, niski skrzydłowy z Uniwersytetu St.John.
Zobacz także:
Tim Floyd Wyniki meczów
Sezon 1990-91 ][ Sezon 1991-92 ][ Sezon 1992-93 ][ Sezon 1995-96 ][ Sezon 1996-97 ][ Sezon 1997-98
|